کارگردان فیلم سینمایی «به کبودی یاس» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: مدیران سینمایی زمانی می توانند دم از انقلابی بودن بزنند که جریان سینمای امروز کشور سراغ جریان سینمای قبل از انقلاب نرود. اینکه روی سر بازیگران زن کمی حجاب بگذاریم و برخی صحنه های خاص را از فیلم ها حذف کنیم معنی اش کار انقلابی در سینما نیست. سوأل بنده از مدیران و دست اندرکاران و سیاست گذاران سینما این است که ماهیت سینمای امروز کشور چه تفاوتی با سینمای قبل از انقلاب دارد؟

اردکانی سپس با بیان اینکه این سوألی است که مدیران فرهنگی باید پاسخگوی آن باشند اظهار داشت: ما علاوه بر حماسه عظیم و ارزشمند ۹ دی، فرازهای مهم دیگری در تاریخ انقلاب اسلامی داریم که هر کدام از آن ها ظرفیت بسیاری برای پردازش دراماتیک و تولید آثار انبوه هنری و سینمایی دارند اما از آنجا که اراده ای در مدیران کشور وجود ندارد و آن ها هیچ برنامه ای برای نگاه جدی تر به عرصه فرهنگ و هنر و بالاخص سینما ندارند این اتفاق رخ نداده است.

وی ادامه داد: مشخص است که بخش خصوصی به دلیل مأموریت های خاصی که دارد سراغ تولید این نوع آثار نمی رود، دولت هم که به طور کل اصلاً توجهی به این قبیل آثار ندارد و همین اتفاق باعث شده تا فیلمسازان و مدیرانی که با جریان فعلی سینما مخالف هستند و روحیه پرداختن به کارهای ارزشمند و استراتژیک دارند یا به طور کامل از عرصه هنرهفتم حذف شوند و یا استحاله شده و وارد جریان روز سینمای کشور شوند.

کارگردان فیلم سینمایی «شور شیرین» تأکید کرد: این بی توجهی ها در حالی است که ما باید تاریخ انقلاب شکوهمند اسلامی را با بیان نمایشی ماندگار کرده و آن را تحویل نسل ها بعدی بدهیم.

این سینماگر با انتقاد شدید از آنچه «سرگرمی» نامیده می شود تصریح کرد: این روزها نه تنها در سینما که در سایر عرصه های دیگر از تلویزیون گرفته تا ورزش و ... هدف اصلی سیاست گذاران این شده که فقط سر مردم را گرم کنند! این هدف عمده مدیران درست در راستای اهداف انبوه شبکه های ماهواره ای خارجی و بعضاً معاند است. آن ها هم فقط هدف شان سرگرم کردن مردم است.

اردکانی در همین راستا اظهار داشت: اینکه امروز ابتذال در سینمای ایران بیداد می کند و فیلم ها از فرهنگ سازی به دور هستند مسأله ای است که همه به آن واقفند چرا که فیلم ها در مراکز سری و برای افرادی خاص نمایش داده نمی شوند و اکران عمومی آن ها باعث شده تا همه بدانند در سینما چه خبر است. بنده باز هم تأکید می کنم که مدیران فعلی همین را می خواهند و گویا هیچ هدف دیگری به جز همین اتفاق ندارند که اگر داشتند کار سینما هرگز به اینجا نمی رسید!

وی در پایان اظهاراتش متذکر شد: بنده معتقدم وضعیت سینمای کشور آنقدر بحرانی شده که دیگر مدیران فرهنگی هیچ کاری نمی توانند انجام دهند چرا که مدیران ارشد کشور که برای کل حاکمیت سیاست گذاری می کنند دغدغه این را ندارند که سینما به سمت فرهنگ و جریان سازی برود! برای همین هم ما شاهدیم که با تغییر مکرر مدیران فرهنگی و سینمایی هیچ اتفاق خاصی در روند تولیدات رخ نمی دهد و مدیران یکی پس از دیگری مسیر همان افراد قبلی را ادامه می دهند.